Renault Twingo - Nissan Micra - Peugeot 106 - Seat Ibiza
Το Πεζό 106, παραμένει ένα από τα κορυφαία μικρά αυτοκίνητα κι ένα από τα ελάχιστα που προσφέρουν ικανοποίηση όταν τα οδηγείς. Πολύ καλές επιδόσεις, πολύ καλή οδική συμπεριφορά, ικανοποιητικοί χώροι, μέτριο επίπεδο εξοπλισμού, θορυβώδης κινητήρας.
Το Νισάν Μίκρα, διαθέτει κορυφαίας απόδοσης κινητήρα, άριστη ποιότητα κατασκευής, καλό επίπεδο εξοπλισμού, ακριβές σύστημα διεύθυνσης και αποτελεσματικά φρένα. H οδική συμπεριφορά του ελέγχεται στους δρόμους με κακό οδόστρωμα όπου ο πίσω άκαμπτος άξονας συμπεριφέρεται «νευρικά».
Το Σέατ Ιμπίθα, έχοντας αναβαθμισμένη ποιότητα κατασκευής, καλή εργονομία, μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα αμάξωμα και ικανοποιητικό επίπεδο εξοπλισμού καθώς και καλούς χώρους, πέφτει από την άλλη, θύμα των επιλογών του σε ό,τι αφορά τον κινητήρα. Αργό σε όλους τους συνδυασμούς των επιδόσεων δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα τρία ανταγωνιστικά. H οδική του συμπεριφορά, παρά τις έντονες κλίσεις του αμαξώματος, δεν προβληματίζει σε καμιά περίπτωση.
Απέναντι στον επαναστάτη της Renault, τοποθετούμε τρία «συμβατικά»
επιβατικά «υπερ-μίνι», όχι για να τονίσουμε τη διαφορά, αλλά για να
υπενθυμίσουμε ότι κάθε λύση έχει τα δικά της υπέρ...
TO ΚΑΘΕΝΑ αποτελεί τελικά και μια ξεχωριστή περίπτωση. Όλα, είναι
αυτοκίνητα μικρά, σχεδιασμένα να κινούνται εύκολα και γρήγορα στους
μποτιλιαρισμένους δρόμους των μεγαλουπόλεων, να μεταφέρουν τρεις ή τέσσερις
επιβάτες και τις αποσκευές τους σε κοντινές ή όχι αποστάσεις.
Να είναι «σβέλτα» ασφαλή, οικονομικά και ολίγον οικολογικά.
Από κει και πέρα,
Στην μία όχθη, ασφαλώς μόνο του στέκεται το Τουϊνγκο, αυτό το καινούργιο
παιχνίδι της Ρενό, ένα επιβατικό που ακολουθεί τον δικό του καινούργιο
ξεχωριστό δρόμο. Στην αντίπερα όχθη, στέκονται με αξιώσεις, το αυτοκίνητο
της χρονιάς το Νισάν Μίκρα και το «μπεστ-σέλερ» της Πεζό, το κλασικό πια
106. Λίγο πιο πέρα, το καινούργιο Ιμπίθα, είναι ένα αυτοκίνητο που
προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην μικρή και μικρή/μεσαία
κατηγορία.
Δύο γαλλικά, ένα ιαπωνικό κι ένα ισπανικό λοιπόν στον κατάλογο από τον
οποίο λείπουν οι Ιταλοί (αναμείνατε για το νέο «Πούντο») και οι Γερμανοί
(να περιμένουμε το νέο Πόλο;).
Αν το δει κανείς το θέμα σχεδιαστικά τα τέσσερα αυτοκίνητα δεν έχουν σχεδόν
κανένα σημείο προσέγγισης. Το Ιμπίθα είναι το μεγαλύτερο όλων, το δε
Τουϊνγκο είναι το μικρότερο, με το 106 και Μίκρα να στέκουν ενδιάμεσα (αν
και το ιαπωνικό οπτικά μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο). Το ισπανικό
αυτοκίνητο και πάλι δίνει την εντύπωση ότι είναι «πιο αυτοκίνητο» από τα
υπόλοιπα τα οποία -ιδίως τα Μίκρα και Τουϊνγκο- μοιάζουν με... «playmobil».
Ενός όγκου το Τουϊνγκο, δύο όλα τα άλλα, με το 106 να έχει τις πιο
κλασικές, απέριττες γραμμές. Δυόμισι χρόνια μετά την παρουσίασή του,
παραμένει απόλυτα σύγχρονο και αποδεκτό.
Το Μίκρα, με τις στρογγυλοποιημένες επιφάνειές του και το Ιμπίθα, με μάλλον
βαριές γραμμές συμπληρώνουν την εικόνα. Όλα τα αυτοκίνητα δείχνουν και
είναι καλά κατασκευασμένα εξωτερικά, και η αρχική καλή εντύπωση εμπεδώνεται
όταν παρατηρήσει κανείς τα εσωτερικά των αυτοκινήτων.
Με εξαίρεση το Ρενό που ακολουθεί τον δικό του ξεχωριστό δρόμο στη σχεδίαση
του ταμπλό και γενικότερα του εσωτερικού χώρου, τα υπόλοιπα είναι μάλλον
συμβατικά. Τυπικά γερμανικό άρα και πιο αυστηρό το εσωτερικό του Ιμπίθα
παραπέμπει κατευθείαν στα μοντέλα της VW χρησιμοποιώντας σε μερικές
περιπτώσεις ακόμη και τους ίδιους διακόπτες. Λόγω προέλευσης διαθέτει
φυσικά την καλύτερη εργονομία, (μαζί με το Μίκρα), λόγω έκδοσης (GLX) έχει
τον πλουσιότερο εξοπλισμό. Ένα «κλικ» πιο κάτω ακολουθεί το Μίκρα, το οποίο
έχει την καλύτερη ποιότητα κατασκευής και το πιο προσεγμένο φινίρισμα. O
εξοπλισμός του χωρίς να είναι κορυφαίος, βρίσκεται σε ανεκτό επίπεδο για
αυτοκίνητο πόλης και πάντως καλύτερο από τον αντίστοιχο του 106. Το οποίο
σ? αυτή την έκδοση μάλλον αδικείται από τον εξοπλισμό του. Το Πεζό πάντως,
είναι εντυπωσιακά αναβαθμισμένο σε ό,τι αφορά την ποιότητα κατασκευής, θα
λέγαμε ότι υπερτερεί του Ιμπίθα και Τουϊνγκο, αλλά υστερεί έναντι του
παραδοσιακά ποιοτικού ιάπωνα αντιπάλου.
Εδώ απλώς το Τουϊνγκο δεν έχει αντίπαλο.
Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε με κύριο στόχο να είναι πλήρως εκμεταλλεύσιμα
τα 3.0 από τα 3.4 μ. του συνολικού μήκους του, κάτι που το επιτυγχάνει με
εντυπωσιακό τρόπο. Με τραβηγμένο στο τέλος της διαδρομής του το πίσω
κάθισμα, ο διαθέσιμος χώρος για τους πίσω επιβάτες είναι υπεράνω κριτικής,
ταυτόχρονα όμως ο χώρος αποσκευών μειώνεται σημαντικά, πέφτοντας από τα 261
στα 168 λίτρα.
Οι αντίστοιχοι χώροι είναι για το 106 τα 216 λίτρα με το πρόσθετο εδώ
πλεονέκτημα, ότι ο διαθέσιμος χώρος είναι απολύτως τετραγωνισμένος λόγω
απουσίας εσοχών, στο Μίκρα είναι 206 λίτρα, ενώ στο Ιμπίθα 270 λίτρα. Σε
όλα τα αυτοκίνητα, όταν αναδιπλωθούν τα πίσω καθίσματα, ο χώρος αποσκευών
υπερδιπλασιάζεται. H φόρτωση δεν γίνεται εύκολα, καθώς οι πόρτες ανοίγουν
ως χαμηλά.
Τέσσερις ενήλικες, μπορούν να βολευτούν σε όλα τα αυτοκίνητα χωρίς πολλές
παραχωρήσεις (ιδιαίτερα στο Τουϊνγκο), αλλά ένας πέμπτος δεν θα αισθανθεί
ιδιαίτερα ευτυχής σε κανένα. Ιδιαίτερα στο Μίκρα το οποίο ενώ διαθέτει
ικανοποιητικούς χώρους για τα πόδια και τα κεφάλια των πίσω επιβατών του,
δεν διαθέτει και το απαραίτητο πλάτος.
Το Ιμπίθα δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ευρύχωρο αυτοκίνητο ακόμη και
με τα μέτρα των μεγαλύτερων κατηγοριών, ενώ το Πεζό 106, ιδίως για τους
εμπρός επιβάτες είναι ιδιαίτερα άνετο.
ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ-ΜΗΧΑΝΙΚΑ MEPH
Περνώντας στους κινητήρες και τα μηχανικά μέρη, ας πούμε ότι φυσικά όλα τα
αυτοκίνητα είναι προσθιοκίνητα με τους κινητήρες τοποθετημένους στον
εγκάρσιο άξονα και τα κιβώτια στη συνέχειά τους.
Χρονολογικά, αρχαιότερος κινητήρας είναι αυτός του Τουϊνγκο, ο οποίος έχει
βεβαίως σχεδιαστεί σχεδόν από την αρχή, με αυτόν του Ιμπίθα (που προέρχεται
από το γκρουπ VW βέβαια) να ακολουθεί. Σύγχρονοι είναι οι κινητήρες των
Πεζό και ακόμη περισσότερο βέβαια του Μίκρα.
O τελευταίος είναι και ο μόνος πολυβάλβιδος με δύο εκκεντροφόρους
επικεφαλής. Σε σχέση με τον «αρχαίο» κινητήρα του Τουϊνγκο με τον πλευρικό
εκκεντροφόρο, είναι προφανές ότι η απόσταση είναι μεγάλη.
H τροφοδοσία στο Μίκρα γίνεται με ψεκασμό πολλαπλών σημείων, στα δε
υπόλοιπα με σύστημα ψεκασμού μονού σημείου.
Όλα τα αυτοκίνητα έχουν χειροκίνητα κιβώτια 5 ταχυτήτων με διαφορετική
κλιμάκωση το καθένα. Μακρύτερες σχέσεις έχουν το Τουϊνγκο και το Ιμπίθα ενώ
κοντύτερες το Πεζό 106 και το Μίκρα. Το τελευταίο διαθέτει γενικώς ένα από
τα καλύτερα κιβώτια, τόσο σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση των σχέσεων, όσο και
τη θέση του επιλογέα, τη σαφήνεια και την ευκολία επιλογής.
Σαφής στις επιλογές του είναι και ο επιλογέας του 106 και του Τουϊνγκο, ενώ
αυτός του Ιμπίθα, χαρακτηρίζεται από μια χαλαρή, «λαστιχένια» αίσθηση και
μακριές διαδρομές από αλλαγή σε αλλαγή.
Σε όλα τα αυτοκίνητα πάντως οι επιλογές γίνονται σωστά, χωρίς να χάνονται
ακόμη και στην γρήγορη οδήγηση.
Κανένα από τα αυτοκίνητα δεν διαθέτει υποβοηθούμενη κρεμαγιέρα κάτι που σε
κάποια κρίνεται απαραίτητη, ενώ σε άλλα πραγματικά το μηχανικό τιμόνι είναι
ελαφρύ. Το Πεζό 106, είναι αυτό που θα θέλαμε να διαθέτει σύστημα
διεύθυνσης με υποβοήθηση και κατά δεύτερο λόγο το Σέατ Ιμπίθα. Μίκρα και
Τουϊνγκο δεν το χρειάζονται.
Στον τομέα των αναρτήσεων, έχουμε τις περισσότερες διαφορές καθώς κάθε
κατασκευαστής δίνει τις δικές του λύσεις κυρίως στη σχεδίαση και στήριξη
της πίσω ανάρτησης.
Όλα τα αυτοκίνητα εμπρός διαθέτουν αναρτήσεις με γόνατα Μακφέρσον, ενώ
αντιστρεπτική δοκό διαθέτει μόνο το Πεζό 106 .
Το 106, πίσω έχει υστερούντες βραχίονες, ράβδους στρέψης και αντιστρεπτική
δοκό, το Μίκρα, άκαμπτο άξονα, λοξούς υστερούντες βραχίονες συνδυασμένους
με ράβδο Πανάρ, ενώ ημιάκαμπτο άξονα διαθέτει το Ιμπίθα συνδυασμένο με
γόνατα και υστερούντες βραχίονες.
Τέλος το Ρενό Τουϊνγκο, πίσω έχει γόνατα με εγκάρσια ράβδο στρέψης σχήματος
«Η».
Και τα τέσσερα αυτοκίνητα έχουν μικτά συστήματα πέδησης με δίσκους εμπρός,
ταμπούρα πίσω, διπλό διαγώνιο κύκλωμα, υποβοήθηση κενού και κατανεμητή
πέδησης. Το Μίκρα, ξεχωρίζοντας από τα υπόλοιπα εμπρός διαθέτει
αεριζόμενους δίσκους. Σε κανένα, δεν υπάρχει σύστημα ABS.
ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ
Με εξαίρεση και πάλι το Τουϊνγκο όπου η ξεχωριστή σχεδίαση, συνοδεύεται και
από διαφορετική θέση οδήγησης (κυρίως σε ό,τι αφορά την αίσθηση του οδηγού
και την περιφερειακή του ορατότητα) τα τρία άλλα λίγο-πολύ έχουν την ίδια
θέση οδήγησης.
Ένας μέσου αναστήματος οδηγός πάντως, θα βολευτεί εξαρχής καλύτερα στο
Μίκρα και το 106, στα οποία το κάθετα τοποθετημένο τιμόνι και η σωστή θέση
του επιλογέα δημιουργεί από τις πρώτες κιόλας στιγμές φιλική διάθεση στον
οδηγό.
Καλή είναι η θέση οδήγησης και στο Ιμπίθα, ενώ αυτή του Τουϊνγκο θέλει τον
οδηγό να κάθεται πιο ψηλά. Πεζό και Ρενό, λόγω σχεδίασης ταμπλό (το πρώτο)
και κονσόλας (στο δεύτερο) κουράζουν το δεξί πόδι του οδηγού ο οποίος αν
οδηγεί κοντά στο τιμόνι και σε όρθια θέση, στο ταξίδι θα ανακαλύψει, ότι
εύκολα παθαίνει... αγκύλωση.
Δεν είναι δύσκολο ακόμη κι ένας άπειρος οδηγός να κινηθεί γρήγορα κι εύκολα
μέσα στην πόλη. Και τα τέσσερα αυτοκίνητα είναι εύχρηστα, ελίσσονται
γρήγορα και χωρίς πρόβλημα χάρις στις κόμπακτ διαστάσεις του, αλλά στους
επιτόπου ελιγμούς ο οδηγός του 106, θα αναζητήσει την υποβοήθηση στο
τιμόνι, καθώς η μηχανική κρεμαγιέρα χρειάζεται αρκετή δύναμη στους επιτόπου
ελιγμούς. Σε μικρότερο βαθμό θα λέγαμε ότι το ίδιο συμβαίνει και το τιμόνι
του Ιμπίθα.
O ελαστικός κινητήρας του Τουϊνγκο και η «ηλεκτρική» λειτουργία του
πολυβάλβιδου κινητήρα του Μίκρα, θα ικανοποιήσουν περισσότερο από τα άλλα
δύο τον οδηγό που κινείται μέσα στην πόλη, καθώς εργάζονται ομαλά, τραβούν
θετικά από την αρχή χωρις να «διστάζουν». Στο ίδιο μήκος κύματος λειτουργεί
και ο κινητήρας του 106, ο οποίος επιπλέον διακρίνεται για τον
χαρακτηριστικό αγωνιστικό του ήχο. Σε αντίθεση, ο κινητήρας του Ιμπίθα, αν
και έχει καλή απόκριση χαμηλά, είναι ο πλέον νωχελικός, κάτι που σημαίνει
ότι αποκρίνεται με αργούς ρυθμούς στις επιταγές του οδηγού.
Στον ανοιχτό δρόμο, οι κινητήρες του Μίκρα και του 106, είναι αυτοί που
αισθάνονται «ευτυχείς» στους υψηλούς ρυθμούς περιστροφής κινώντας
ικανοποιητικά τα αυτοκίνητα. Σε αντίθεση, ο κινητήρας του Τουϊνγκο, αλλά
και του Ιμπίθα, αδυνατούν να ανταποκριθούν με αξιώσεις στις ανάγκες του
οδηγού.
Αθόρυβος ο κινητήρας του Μίκρα, θορυβώδεις οι άλλοι τρεις, με αυτόν του 106
να παράγει τον πλέον έντονο θόρυβο, ο οποίος όμως καταφέρνει να μην
ακούγεται δυσάρεστα. Ρενό και Σέατ, παρά τη μόνωση (ιδιαίτερα στο δεύτερο)
έχουν γενικά έντονα (και μάλλον με δυσάρεστη χροιά) θορυβώδεις κινητήρες
στις υψηλές στροφές.
Τα καλοσχεδιασμένα άκαμπτα αμαξώματα των δύο γαλλικών αυτοκινήτων, και οι
σωστές (σε συνδυασμό συμπεριφοράς και άνεσης) αναρτήσεις, είναι τελικά
στοιχεία που κάνουν τη διαφορά σε σχέση με το ιαπωνικό και το ισπανικό
αυτοκίνητο.
Ιδιαίτερα το Πεζό διακρίνεται για τον υποδειγματικό τρόπο που κινείται στις
ευθείες του αυτοκινητόδρομου. Ταξιδεύει σαν «βέλος» χωρίς να επηρεάζεται
από πλευρικούς ανέμους, δεν υπάρχουν αεροδυναμικοί θόρυβοι που να
διαταράσσουν την ησυχία των επιβατών, οι οποίοι πρέπει απλώς να
συμβιβαστούν με το θόρυβο από το διαμέρισμα του κινητήρα.
Το Τουϊνγκο, με αρκετά πιο μαλακές αναρτήσεις, ταξιδεύει επίσης σωστά, δεν
λείπουν όμως οι αεροδυναμικοί θόρυβοι από το αμάξωμα.
Το Ιμπίθα από την πλευρά του ταξιδεύει σταθερά στις ευθείες, έχει όμως μια
τάση να «πλέει» στις συνεχείς κυματοειδείς ανωμαλίες και πάλι όμως χωρίς να
επηρεάζεται η τροχιά του αμαξώματος.
Τέλος το Μίκρα, με τον πίσω άκαμπτο άξονα, είναι το αυτοκίνητο η
συμπεριφορά του οποίου επηρεάζεται άμεσα από την κατάσταση του δρόμου. Στο
ομαλό οδόστρωμα, το μικρό αυτοκίνητο παρά τις μαλακές αναρτήσεις δεν
εμφανίζει τάσεις «πλεύσης» αλλά σε δρόμους με ανωμαλίες οδοστρώματος, η
πίσω ανάρτηση εμφανίζεται «νευρική» και δεν καταφέρνει να αποφύγει κάποιες
αναπηδήσεις. Το ελαφρύ, σαφές και ακριβέστατο τιμόνι, διορθώνει κάπως τα
πράγματα καθώς ο έλεγχος είναι εύκολος, ο μέσος οδηγός όμως είναι πιθανό να
αισθανθεί δυσάρεστα.
Στους επαρχιακούς δρόμους με συνεχείς στροφές, το αυτοκίνητο που υπερτερεί
είναι σαφώς το 106. Το μικρό Πεζό, γέρνει λιγότερο από όλα και παρά την
γενικά υποστροφική του συμπεριφορά, είναι αυτό που θα ευχαριστήσει και
γιατί όχι θα ενθουσιάσει τον οδηγό, ο οποίος θα το βρει, εύκολα ελέγξιμο
και απόλυτα προβλέψιμο.
Το Τουϊνγκο, επίσης προβλέψιμο και λιγότερο υποστροφικό, γέρνει αρκετά και
βέβαια λόγω φιλοσοφίας κατασκευής δεν προσφέρεται για... ηρωισμούς. Απόλυτα
ασφαλές, χρειάζεται ίσως μια διάσταση φαρδύτερα ελαστικά προκειμένου να
αυξηθούν τα όρια της πλευρικής πρόσφυσης.
Το Ιμπίθα, έχοντας τις κλασικές αναρτήσεις των περισσότερων VW,
συμπεριφέρεται ουδέτερα και παρά τις έντονες κλίσεις που παίρνει στις
στροφές, δεν αιφνιδιάζει τον οδηγό σε καμιά περίπτωση καθώς δεν αντιδρά
απότομα, δεν εμφανίζει τάσεις υπερστροφής. Αλλωστε, με τον κινητήρα των 55
ίππων, θα λέγαμε ότι το πλαίσιο έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τις
αντίστοιχες του κινητήρα.
Τέλος το μικρό ιαπωνικό αυτοκίνητο, συμπεριφέρεται στις περισσότερες
περιπτώσεις υποστροφικά, φαινόμενο που είναι ελεγχόμενο, όπως και η
υπερστροφή, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάποιες ακραίες καταστάσεις.
Στα «συν» του αυτοκινήτου θα πρέπει να συμπεριλάβουμε το ακριβές σύστημα
διεύθυνσης και τα αποτελεσματικά και ανθεκτικά στη σκληρή χρήση φρένα.
Αποτελεσματικά και ανθεκτικά είναι και τα φρένα των Πεζό και Ρενό καθώς και
του Ιμπίθα. Στο τελευταίο η αίσθηση του πεντάλ, είναι καλύτερη δίνοντας τη
δυνατότητα στον οδηγό να φρενάρει γραμμικά και προοδευτικά.
Φθάνοντας στον τομέα των επιδόσεων, συγκρίνοντας τα στοιχεία των μετρήσεων,
η πρώτη διαπίστωση είναι ότι η επιλογή των κατασκευαστών έχει εμφανή
αποτελέσματα στο πόσο γρήγορα επιταχύνουν είτε από στάση είτε εν κινήσει.
Πεζό και Νισάν (παρά τη μεταξύ τους διαφορά σε χωρητικότητα των κινητήρων)
αποδεικνύονται τα πιο γρήγορα, ενώ το ισπανικό Ιμπίθα που υπακούει στη
γερμανική λογική είναι κατά πολύ πιο αργό σε όλους τους συνδυασμούς
μετρήσεων.
Έτσι, σε ό,τι αφορά τα 0-100, οι τιμές είναι: 106 13.6'', Μίκρα 14.1'',
Τουϊνγκο 14.1'' και Ιμπίθα 17.5''.
Στα 0-400, το 106 χρειάζεται 18.9'', το Μίκρα 18.4'', το Τουϊνγκο 19.1''
και το Ιμπίθα 20.3''.
Το χιλιόμετρο καλύπτεται από στάση σε 35.4'' (106), 36.2'' (Μίκρα), 36.2''
(Τουϊνγκο) και 38.4'' από το Ιμπίθα.
Οι ίδιες διαφορές υπάρχουν και στις επιταχύνσεις εν κινήσει (ρεπρίζ).
Το Πεζό 106 με την 3η στο κιβώτιο για τα 80-110 χλμ. χρειάζεται 8.1'', το
Μίκρα 10.0'', το Τουϊνγκο 8.6'', το δε Ιμπίθα 11.3''.
Με την 4η, οι τιμές είναι: 10.0'' για το 106, 12.8'' για το Μίκρα, 12.2''
για το Τουϊνγκο και 15.5'' για το Ιμπίθα.
Με την 5η, το 106, χρειάζεται 14.9'' το Μίκρα 18.9'', το Τουϊνγκο 19.2''
και το Ιμπίθα (σε δικούς του ρυθμούς) 24.7''.
Σε ό,τι αφορά τέλος την τελική ταχύτητα, με εξαίρεση το Πεζό 106, το οποίο
είναι σαφώς πιο γρήγορο έχοντας τελική ταχύτητα 160 χλμ./ώρα, τα άλλα τρία
πλησιάζουν ή ξεπερνούν ελαφρώς τα 150 χλμ./ώρα.
Στον τομέα της κατανάλωσης, όπως είναι φυσικό το Ιμπίθα, έχοντας τον πλέον
αδύναμο συνδυασμό κινητήρα/αμαξώματος, εμφανίζεται το πλέον βενζινοβόρο, σε
σχέση με τα υπόλοιπα. Και πάλι όμως η κατανάλωσή του εμφανίζεται να είναι
λογική με απόλυτα κριτήρια.
Το πλέον οικονομικό είναι το Μίκρα, το οποίο κατά μέσον όρο χρειάζεται 7.3
λίτρα αμόλυβδης βενζίνης για κάθε 100 χλμ. κίνησης, ενώ αμέσως ακολουθούν
το Ρενό Τουϊνγκο και το Πεζό 106.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΕν πρώτοις το Τουϊνγκο, επιχειρεί να διαμορφώσει ένα νέο κοινό το
οποίο δίνει προτεραιότητα στους χώρους των μικρών αυτοκινήτων, στην
ξεχωριστή έντονη προσωπικότητα, αλλά και στην τελική τιμή αγοράς,
αδιαφορώντας ή εν πάση περιπτώσει θέτοντας σε δεύτερη μοίρα εξοπλισμό και
επιδόσεις.
Οι έχοντες «αγωνιστικές» ανησυχίες θα ικανοποιηθούν από το Πεζό 106, το
οποίο παραμένει ένα «ζωηρό» αυτοκίνητο με πολύ καλές επιδόσεις, άριστη
(σχεδόν) οδική συμπεριφορά και καλούς χώρους. Μειονέκτημα αυτής της έκδοσης
το επίπεδο εξοπλισμού.
Το ιαπωνικό (κατασκευαζόμενο στη Βρετανία) «αυτοκίνητο της χρονιάς» παρά
τους συμβιβασμούς που κάνει στην μικρή έκδοση, δικαιολογεί τον τίτλο του.
Με όμορφο πρακτικό σχήμα, κορυφαίας απόδοσης κινητήρα, αποτελεσματικά φρένα
και ακριβέστατο σύστημα διεύθυνσης, πάσχει, μόνο στη συμπεριφορά της πίσω
ανάρτησης, η οποία αδικεί τελικά το αυτοκίνητο, δημιουργώντας εντυπώσεις.
Θα ικανοποιήσει όσους ζητούν από το δεύτερο αυτοκίνητό τους, αξιοπιστία και
απροβλημάτιστη λειτουργία, καθώς και κορυφαία ποιότητα κατασκευής.
Τέλος το Ιμπίθα, απευθύνεται στο δικό του κοινό. Είναι ίσως το μόνο που
μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μιας οικογένειας ως πρώτο αυτοκίνητο, θα
απογοητεύσει όμως με τις επιδόσεις του όσους θυμούνται την απόδοση των
κινητήρων των Ιμπίθα της προηγούμενης γενιάς._4Τ.
ΠΕΖΟ 106
ΥΠΕΡ
_ Οδική συμπεριφορά
_ Επιδόσεις
_ Φρένα
_ Ανετη ανάρτηση
_ Ικανοποιητικές ρεπρίζ
KATA
_ Βαρύ τιμόνι στους επιτόπιους ελιγμούς
_ Μικρός χώρος αποσκευών
_ Θορυβώδης κινητήρας
_ Περιορισμένη αντοχή των φρένων μετά από σκληρή χρήση
_ Φτωχό σε εξοπλισμό
ΝΙΣΑΝ MIKPA
ΥΠΕΡ
_ Ποιότητα κατασκευής
_ Κινητήρας
_ Χαμηλή κατανάλωση
_ Εξαιρετικό κιβώτιο
KATA
_ Μέτρια άνεση στον κακό δρόμο
_ Τιμή
_ Μικρός χώρος αποσκευών
_ Έλλειψη στροφόμετρου και γενικότερα χαμηλό επίπεδο εξοπλισμού
ΣΕΑΤ ΙΜΠΙΘΑ
ΥΠΕΡ
_ Καλή εκμετάλλευση χώρου
_ Καλά φρένα
_ Ασφαλής οδική συμπεριφορά
_ Υψηλό επίπεδο εξοπλισμού
KATA
_ Κινητήρας για γέλια
_ Αργές έως τραγικές επιδόσεις
_ Μέτρια αίσθηση επιλογέα
_ Αυξημένη κατανάλωση